Mannen met een licht verstandelijke beperking laten meedoen in de maatschappij: dat is de missie van werkbegeleider Melvin Slooten (37). ‘Mijn werk is echt mijn hobby. Ik knipper twee keer met mijn ogen en dan sta ik alweer op de vrijdagmiddagborrel.’
Melvin: ‘Wat we de afgelopen jaren met Men@work voor elkaar hebben gekregen is niet normaal. We hebben net 1200 kerstpakken ingepakt. Het was een geoliede machine, in vier uur was alles klaar. Ik zit dan met stijgende verbazing te kijken wat deze doelgroep kan. Als je bedenkt dat veel van deze jongens drie jaar geleden nauwelijks hun bed uitkwamen, een vreselijke hekel hadden aan hun werk en er veel escalaties waren, dan is dit ongelooflijk. Om 9.00u heb ik hier zeven sterke mannen die staan te trappelen om aan het werk te gaan.
De jongens die ik begeleid hebben een licht verstandelijke beperking in combinatie met gedragsproblemen en psychische problematiek. Het een uitdagende doelgroep. Wat ik ze mee wil geven is dat ze er toe doen. Ik vind het belangrijk dat ze een echte baan hebben bij een echt bedrijf, dus niet meer plakken, knippen en kleuren, maar meerwaarde bieden. Voor allerlei bedrijven en gemeenten doen zij groenonderhoud, ze wassen bussen, doen inpakwerkzaamheden, halen tuinen leeg, noem maar op. In de beginfase reden we een wijk in en belden willekeurig ergens aan met de vraag of we de tuin netjes mochten maken. Wij zeiden: ‘zegt het voort’. Het gevolg: de telefoon staat hier roodgloeiend.
Trots
Er zijn veel zorgorganisaties die dit concept nog niet goed van de grond krijgen, maar mijn advies is: ga het gewoon doen. De traditionele dagbesteding is een systeem van 70 jaar oud. Iemand heeft toen verzonnen dat deze groep niks kan en dat het allemaal moeilijk is. Wat ik zie is dat deze mannen zich elke dag beter voelen. Ze voelen zich verbonden en zijn trots. Dat gun ik ook al die mensen die binnen zitten met een schaar en een potje lijm. We hebben een enorm arbeidstekort, waarom schuiven we deze doelgroep dan aan de kant?
Wij denken in ondernemen. We maken deze doelgroep zichtbaar, we zoeken verbinding. We halen ze van binnen naar buiten. Daardoor krijgen de jongens erkenning voor wat ze doen, ze worden gezien en daar worden ze gelukkig van. Nu wij hier met de Triple C methode werken, is dit extra belangrijk geworden. Triple C gaat over het echte leven ervaren. Dat doe je door in de maatschappij te participeren. De Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN) zegt: dagbesteding hoort niet op je woning, het hoort bij bedrijven. Ik ben het daar mee eens, maar je moet wel de juiste begeleiding bieden.
Zinvol
Ik doe dit werk omdat de jongens hier steengelukkig van worden. Ik zie ze blij zijn. Ik geef ze een zinvol leven en we hebben veel lol. Mijn werk is echt mijn hobby. Ik knipper twee keer met mijn ogen en dan sta ik alweer op de vrijdagmiddagborrel. We hebben hier drie jaar hard aan gewerkt, maar we staan nu met de jongens waar we willen staan.’
